Ścieżka rozwoju ucznia – od niewiary do duchowej dojrzałości

Od niewiary do dojrzałości

1. Przyjdź i zobacz (Pokaż) – Ew. Jana 1:39;46
   Jezus docierał do osób, które nie miały pojęcia o Jego misji, o Ojcu i wybawieniu. Osób niereligijnych, grzesznych, często poranionych, w środowisku których akurat się znajdował. Mimo nieograniczonej wiedzy, nie obrzuca ich teologicznymi wywodami, oferując im odpowiedzi na wszystkie nurtujące ich pytania. Mistrz zwyczajnie zaprasza ich do swojego kontekstu, życia i wspólnego przebywania.
2. Pokutuj i uwierz (Ewangelizuj) – Ew. Marka 1:15
   Chrystus przebywał z ludźmi intencjonalnie. Świadomość celu jest widoczna w każdym aspekcie Jego służby. Samo zaproszenie ludzi do kontekstu nie było ostateczną intencją Jezusa. Osoby z Nim przebywające, zaproszone wcześniej do „życia” Mistrza, były konfrontowane z przekazem Ewangelii i ostatecznym skutkiem grzechu. To wyzwanie jest miejscem podjęcia decyzji pójścia za Prawdą. To wyzwanie jest dość proste w swojej konstrukcji a jednocześnie zakłada od adresata decyzji w kwestii pójścia dalej, za Bogiem. (Chcesz się wgłębić? Obejrzyj ten filmik!)

3. Pójdź za mną (Zbuduj) – Ew. Jana 1:43
   W tym miejscu znajdują się osoby, które podjęły decyzję pójścia w ślady Chrystusa. Widzimy w Ewangeliach ludzi, którzy nie podjęli decyzji przejścia do następnego etapu ścieżki rozwoju ucznia, na to wyzwanie i zwyczajnie zostali z postawionym im przez Jezusa pytaniem na etapie 2. Jednak wśród uczniów Mistrza doskonale widać, decyzję, dosłownie, pójścia za nim. Wymaga to od nich wiary, ale niekoniecznie wiedzy dotyczącej możliwych scenariuszy, rozwoju sytuacji, znajomości Jezusa, liturgii oraz prowadzenia idealnego życia. Osoby znajdujące się w tym wyzwaniu podjęli decyzję i są gotowi na przemieniające działanie Ducha Świętego w ich sercu, zmiany przekonań, myślenia oraz sposobu życia. Bardzo często potrzebują wyzwań i prowadzenia, aby zrobić kolejne kroki w stronę dojrzałość.

4. Pójdź za mną, a uczynię cię rybakiem ludzi (Wyposaż) – Ew. Mateusza 4:19
   Jezus intencjonalnie, z wizją końca i wytrwale inwestował w uczniów, którzy poszli za Nim. Do powierzonego im zadania musieli zostać odpowiednio przygotowani. Chrystus był niesamowitym przykładem. Jego życie i postępowanie determinowało wiele pytań w głowach naśladowców. Niejednokrotnie mieli oni przestrzeń, by je zadać a następnie zmierzyć się z często niełatwą odpowiedzią. Kiedy przekazywał im instrukcje, dawał przestrzeń do działania i popełniania błędów. Po skończonej pracy, uczniowie otrzymywali informację zwrotną. Mistrz przeprowadzał z nimi pewnego rodzaju ewaluację. Uczniowie na tym etapie byli wyposażeni do swojego głównego zadania. (Tu też mamy filmik!)
5. Posyłam Cię (Wyślij) – Ew. Jana 20:21
   Po około 3,5 roku inwestowania w uczniów, aktywnego „łowienia ludzi” oraz wyposażania, w jaki sposób to robić, Jezus odchodzi do Ojca. Zanim zostaje zabrany do Nieba, zostawia uczniów z odpowiednim poleceniem, sposobem jego realizacji, ale i pomocą (Ew. Mateusza 28:18-20). Widać jak ruch chrześcijański, dzięki Duchowi Świętemu rozwija się poprzez aktywne działania uczniów Chrystusa. Zostali oni przygotowani, a następnie wysłani, by czynić uczniami, którzy potem będą czynić innych uczniami.

Do tego właśnie przygotowywał ich Mistrz od samego początku. Nie ukrywał, że sam został wysłany przez Ojca (Ew. Jana 20:21) i oczekuje naśladowania Go w pełni (1 Jana 2:5-6). Kontynuację takiego działania widać nawet dalej, w służbie Apostoła Pawła (2 Tymoteusza 2:1-2).

Myśl końcowa

Może zadajesz sobie pytanie „ale po co mi to?” Musimy wiedzieć, dokąd zmierzają, albo powinni zmierzać nasi ludzie, byśmy mogli ich prowadzić i wesprzeć. To nie jest magiczny guzik, który sprawi, że twoja młodzież będzie się rozwijać. Ale jest to struktura, która może pomóc tobie wiedzieć, czego potrzebują ci, których prowadzisz, a to jest duży krok. Więc zadaj sobie teraz pytanie: gdzie są moi ludzie? Jakie wyzwanie rzuca im teraz Mistrz; jaki jest dla nich następny krok? Jak możesz im pomóc go podjąć?