Czy pytania stanowią istotną część twojego uczniostwa i ewangelizacji? Czy powinny być? Myślę, że tak i oto 3 powody, dla których tak jest:
1. Jezus tak robił
W całej Ewangelii Jezus zadał ludziom 307 różnych pytań podczas posługi innym. Natomiast Jemu samemu zadano tylko 183 (z czego tak naprawdę odpowiedział tylko na 3). Ta znacząca różnica mówi nam, że pytania były kluczowym narzędziem używanym w służbie i powinniśmy podążać za tym przykładem.
2. To działa
Zadawanie pytań angażuje drugą osobę i zmusza ją do myślenia. Kiedy zadajemy pytania, druga osoba nie może pozostać bierna w rozmowie; musi się zaangażować i pomyśleć o temacie oraz swojej odpowiedzi. Tego rodzaju zaangażowanie jest o wiele bardziej prawdopodobne, że doprowadzi do pogłębienia i potencjalnej zmiany niż zwykły monolog. Dodatkowo, zadawanie pytań stawia nas po tej samej stronie – próbujemy coś wymyślić razem, ramię w ramię, a nie ja kontra ty.
3. Jest to miłość i szacunek
„Bycie wysłuchanym jest tak bliskie byciu kochanym, że dla przeciętnego człowieka są one niemal nie do odróżnienia”. – David Augsburger.
Zadawanie ludziom dobrych pytań i dawanie im przestrzeni do wyrażania i przepracowywania swoich opinii to pewny sposób na to, by czuli się kochani – nawet jeśli się z nimi nie zgadzamy. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku młodych ludzi, którzy rzadko czują, że mają przestrzeń do wyrażania swoich opinii. Jezus powiedział nam, abyśmy dobrze kochali innych, a to jest stosunkowo prosty, ale nie bez znaczenia sposób, aby to zrobić.
Teraz musimy zająć się tym, jak dobrze zadawać pytania. Zacznijmy od 5 rodzajów pytań i tego, jak je stosować: Zamknięte, Otwarte, Prowadzące, Klarujące i Kalibrujące.
Typ 1 – Pytania zamknięte
Mamy tendencję do myślenia o pytaniach zamkniętych jako o złych. Nie są; po prostu służą konkretnemu celowi. Na pytanie zamknięte można odpowiedzieć obiektywnie i w ciągu kilku sekund. To oczywiście obejmuje pytania typu „Tak” lub „Nie”, takie jak „Czy to twój pierwszy obóz?” lub „Czy masz rodzeństwo?”, ale może również brzmieć jak „Skąd jesteś?” lub „Jak masz na imię?”.
Pytanie zamknięte to łatwy home run dla mózgu i sprawia, że czujemy się bardziej komfortowo w rozmowie. Dlatego rozpoczynanie rozmów od pytań zamkniętych jest dobrą strategią.
Te pytania są również świetne do dawania rozmówcy krótkiej przerwy psychicznej w środku bardziej wymagających pytań, zapewniając w ten sposób pewien rytm rozmowy, jak dobry rytm bębna.
Typ 2 – Pytania otwarte
Jest to najbardziej znany typ pytań dla większości z nas. Pytania otwarte wymagają więcej myślenia i wyjaśnień, aby odpowiedzieć, i służą one do otwarcia rozmowy. Mówiąc inaczej, pytania otwarte tworzą możliwości, pozwalając naszemu rozmówcy pokazać nam, gdzie chciałby pójść w tej rozmowie. Niektóre typowe pytania otwarte brzmią jak „co sądzisz o ____?” lub „jak się czułeś, kiedy ____?”
Typ 3 – Pytania naprowadzające
Kiedy słyszymy „pytania naprowadzające”, większość z nas myśli o pytaniach, które wydają się manipulować lub wymuszać. Złe pytanie wiodące to takie, które tak naprawdę jest tylko opinią ze znakiem zapytania wrzuconym na końcu; jednak dobre pytania wiodące pomagają ludziom myśleć o tym, czego chcą lub potrzebują w następnej kolejności. Na przykład można zapytać: „jak chciałbyś, żeby to się stało?”, „jaka przeszkoda może stanąć ci na drodze?” lub „jak chciałbyś, żebym ci pomógł?”.
Pytania wiodące są szczególnie pomocne i życzliwe dla nastolatków, którzy biologicznie często nie mają jeszcze rozwiniętej tej części mózgu, która potrafi samodzielnie tworzyć złożone plany czy analizy. Zadając im dobre pytanie wiodące, nie tylko pomagamy im myśleć przyszłościowo w tym obszarze, ale także trenujemy ich mózg, by był w tym lepszy w ogóle, co procentuje w przyszłości.
Typ 4 – Pytania wyjaśniające
Ludzie mówią wiele rzeczy, często nie zdając sobie sprawy z tego, co właściwie mówią. Pytania wyjaśniające werbalizują i potwierdzają to, co zostało powiedziane, a także to, co nie zostało powiedziane. Ponownie, nastolatki często nie myślą o tym, do czego mogą prowadzić ich myśli, więc pytanie wyjaśniające może być kluczem do pomocy w zobaczeniu, dokąd prowadzi ich tok myślenia.
Przykładem tego może być, gdy w rozmowie ktoś mówi „Myślę, że idea Boga jest w porządku, jeśli ludzie potrzebują czegoś takiego, aby być w porządku, ale ja naprawdę tego nie potrzebuję”.
„Czy masz na myśli, że wiara w Boga jest kulą, której niektórzy ludzie potrzebują?”.
„Tak, chyba tak …. co jest w porządku. Ja po prostu tego nie potrzebuję.”
„To brzmi jakbyś uważał, że ludzie, którzy wierzą w Boga są słabsi od ciebie. Czy to prawda?”
„Cóż, może i tak. Ale nie podoba mi się to.”
Inne pytania wyjaśniające często zaczynają się od „czy mówisz, że ____? „lub „czy czujesz/myślisz ____?”. Zauważ, że często są one ujęte bardziej w ramy pytań zamkniętych, ale najczęściej po nich nastąpi dodatkowy komentarz.
Typ 5 – Pytania kalibrujące
Jako lider młodzieżowy, są to moje ulubione pytania! Pytania kalibrujące pomagają ludziom (i Tobie!) zobaczyć, w jakim punkcie czują się obecnie. Często próbują one określić ilościowo lub ocenić coś, co do tej pory było niejasne. Na przykład: „Mówisz, że chcesz się rozwijać w swoim życiu modlitewnym. Jaką ocenę wystawiłbyś swoim modlitwom w tej chwili? Dlaczego właśnie taką, a nie inną, wyższą lub niższą?”. To sprawia, że wszyscy znajdują się na tej samej stronie i pomaga ludziom ocenić, gdzie tak naprawdę są, zamiast po prostu czuć się o wiele gorzej (lub lepiej), niż naprawdę powinni się czuć. (Naturalne pytanie wiodące po udzieleniu odpowiedzi na to pytanie brzmi: „Co trzeba by zrobić, aby poprawić ten stopień o 1?”).
Inne świetne Pytania Kalibrujące brzmią coś w stylu „w skali od 1 do 10, jak czujesz się z ____?”, lub „gdybyś miał 7 punktów do przypisania swoim odczuciom na temat ____, gdzie byś je umieścił?”.
Te 5 typów wszystkie łączą się razem, aby stworzyć naturalną rozmowę. Większość rozmów dobrze jest rozpocząć od 2-4 pytań zamkniętych, po których następuje pytanie otwarte lub dwa, a następnie kontynuacja w zależności od potrzeb. Kiedy coś staje się naprawdę niejasne, zadaj pytanie kalibrujące. Jeśli kręcisz się w kółko wokół czegoś, zadaj pytanie wyjaśniające, a jeśli wszystko co pozostaje, to zacząć wprowadzać zmiany, przejdź do pytania prowadzącego.
Na koniec, oto moje 3 wskazówki dotyczące zadawania pytań w uczniostwie i ewangelizacji:
Wskazówka 1 – Pozwól, by powiedzieli „nie”
To jest skradzione od Chrisa Vossa, trenera FBI Hostage Negotiator. Mówiąc komuś „tak” czujesz się jak zobowiązanie do czegoś, ale mówiąc „nie” czujesz się bezpiecznie i masz kontrolę. Niezdecydowane „tak” często oznacza, że Twój rozmówca próbuje wymyślić grzeczny sposób na ucieczkę, ale „nie” jest solidną decyzją i w rzeczywistości jest zobowiązaniem do pozostania zaangażowanym w rozmowę. Na przykład zamiast „Czy mógłbym zająć kilka minut twojego czasu?”, spróbuj „Czy byłbyś przeciwny temu, abyśmy rozmawiali przez kilka minut?”. Jest to podstępne i na początku czuje się niezręcznie, ale ludzie są o wiele bardziej skłonni do odpowiedzi z pozytywnym „nie”, a nawet często będą udzielać więcej informacji w tym samym oddechu.
Jeśli chcesz długą wersję tego (z perspektywy świeckiej) sprawdź wideo Chrisa o mocy „Nie” video Chrisa
Wskazówka 2 – Bądź powolny w używaniu „dlaczego?”.
Praca z nastolatkami często oznacza próbę zrozumienia, dlaczego właśnie tak myślą. Jednak zapytanie ich wprost „dlaczego tak myślisz?” najprawdopodobniej spotka się z odpowiedzią „nie wiem…”. Słowo „dlaczego” jest niejasne – przytłacza nasze mózgi. Zamiast pytać „dlaczego”, spróbuj zapytać „czy zrobiłeś to, bo wydawało ci się to najfajniejsze, wydawało ci się to jedyną opcją, wydawało ci się to po prostu właściwe, czy jeszcze coś innego?”. Podanie kilku opcji sprawia, że o wiele łatwiej jest komuś zidentyfikować, co było powodem, lub przynajmniej, co nim nie było. Zwykle pomaga to ludziom szybciej dotrzeć do „dlaczego”, nie używając nigdy tego słowa.
Wskazówka 3 – Zadawaj odważne i bezpośrednie pytania.
To musi być przefiltrowane przez kulturę, w której się znajdujesz, ale Gen Z bardzo wysoko ceni sobie autentyczność. Nie lubią czuć się manipulowani i doceniają łamanie tabu. Większość z nich tęskni za szczerymi rozmowami o poważnych sprawach, takich jak seksualność, moralność, duchowość, etc., ale rzadko czują, że dorośli chcą się angażować w takie tematy. Odważne zadanie dobrze sformułowanego i bezpośredniego pytania daje im możliwość zaangażowania się w te tematy, a większość nastolatków skorzysta z tej okazji.
Teraz pozostaje tylko zacząć zadawać dobre pytania. Będzie to wymagało praktyki i pewnej niezręczności, ale ludzie w twoim życiu będą ci za to wdzięczni. A więc, śmiało pytaj!
